حمله ی خاموش

شاید تا بحال به این فکر نکردیم که دنیای مجازی تا چه حدی زندگی اجتماعی انسانها را تحت تاثیر قرار داده است . یکی از قوی ترین نمونه های تاثیر گذاری این جریان بر زندگی انسان پدیده یبازیهای رایانه ای می باشد.بقیه  در ادامه ی مطلب

هر کسی که به نوعی با رایانه و بازی سر و کار دارد حتما  بازی پرمخاطب World Of Warcraft  را می شناسد . این بازی که محصول Blizzard Entertainment می باشد در سرار دنیا و از طریق وب در خانه ها و گیم نت ها، نوجوانان و جوانان و حتی بزرگسالان را مخاطب قرار داده است .

این بازی بسیار جذاب به طوری طراحی شده است که در آن چندین نفر به صورت همزمان و آنلاین مشغول بازی هستند . مطالب زیادی راجع به گیم پلی و داستان این بازی در کشورمان به چاپ رسیده و تقریبا همه از آن اطلاع دارند .

لذا بعنوان نقد این بازی باید بگویم که همه راجع به بسیاری از نکات مثبت  بازی می دانند ، اما کمتر به نکات تاریک داستان اشاره گردیده است . پس این نقد یک طرفه نیست بلکه فقط نکات مثبت بعلت معلوم بودن گفته نشده است.    

دو پدیده ی مهم در این سبک از بازی های کامپیوتری به عنوان تاثیر گذاری بر مخاطب نقش عمده ایفا می کنند ؛ یکی پدیده ی همزاد پنداری با شخصیت داستان است و دیگری تاثیر پذیری و الگو برداری از آن در  زندگی شخصی .

الف : همزدا پنداری :

دلبستگی بازیکن به نقش اول بازی بسیار شدید می باشد بطوریکه بازیکن عموما خودش را در بازی فرض می کند و در موارد حاد ، نقش خودش را در بازی ، بخشی از زندگی خود می داند و در زندگی واقعی نیز همان رفتار منحصر به بازی را نشان         می دهد و حاضر ست به خاطر داشتن این نقش هر هزینه ای را بپردازد . این دلبستگی می تواند به خاطر طراحی خاص بازی باشد به طوریکه نقش اول آن از ابتدا و صفر شروع می شود و به صورت مرحله ای و با زحمت زیادی  رشد می کند و ممکن است در مراحلی شکست بخورد . تمامی عوامل باعث می شود بازیکن همچون پدری که فرزند خود را رشد می دهد نگران این کاراکتر باشد و جدایی از او برایش سخت باشد . در اصل بازیکن کودک درون خود را ساخته است و او را بر طبق آرزو هایش پرورش می دهد که درذیل به تفضیل به این مقوله خواهم پرداخت .

مورد اساسی که در این بازی ها به چشم می خورد بحث ساختن نقش و ایجاد حس همزاد پنداری با آن است  ، بدون هیچ محدودیتی . در این بازی ها بازیکن می تواند کاراکتر خود را آنچنان که دوست دارد بسازد ؛ به عبارت دیگر به مخاطب این امکان را می دهد تا شخصیت مورد علاقه ی خودش را برای انجام بازی بسازد . همین امر (با توجه به ایجاد حس دلبستگی میان بازیکن و کاراکتر داستان که در بالا آمده است) موجب می شود که بازیکن به طرف این بازی جذب شود و شخصیتی را بسازد که در زندگی واقعی خود ندارد و همیشه حسرت آن را می خورد ، بازیکن می تواند بدون هیچ محدودیتی ، جنسیت ، قد ، وزن ، رنگ پوست، اسم و بسیاری از چیزهایی که به خاطر آن در زندگی سرزنش می شود (یا حداقل دوست دارد بهترش را داشته باشد) را به بهترین شکل بسازد و این  امر  خود باعث تشدید  دلبستگی  به  این  کاراکتر می شود . با این اوصاف بازیکن که خود را خالق شخصیت جدیدی (که از آرزو ها و عقده های خود او ساخته شده ) می داند ، خود را ملزم به پرورش و زندگی با او  می کند .

گاهی اوقات هم بازیکن به عنوان کاراکتر بازی از شخصیتهای مورد علاقه ی خود استفاده می کند . کسانی که دوستداشته در کنارشان باشد ولی این امکان فراهم نشده است . مانند فوتبالیست ها و بازیگران معروف و یا  سایر اشخاص مهم .

در بازی WOW بازیکن می تواند نقش خود را در دو گروه خوب و بد انتخاب کند و همین حق انتخاب بسیار تعیین کننده و حساس است که نمایشگر روحیات و نمایی از امیال و آرزوها و همچنین کمبودهای بازیکن می باشد .

 با وارد شدن در حوزه ی روانشناسی می توان تخمین زد که چه کسانی از نقش های مثبت و چه کسانی با چه ویژگی هایی از نقش های منفی استفاده می کنند . و اما پس از انتخاب یک گروه ( خوب و یا  بد) تنوع ماهیت هایی که می بایست برای ایجاد نقش یکی از آنها را انتخاب نمود ، محدود به شخصیت هایی مانند : انسان ، ارک(ORC) ، جادوگر  و  چند موجود افسانه ای دیگر می باشد .

ب: الگو برداری در زندگی شخصی :

جدای مبحث ترویج خشونت  که خود دفتری می شود و جزء لاینفک بازی های امروزی شده است ، مهمترین بحرانی  که بر اثر  این بازیها  برای بازیکنان پیش می آید  تاثیر  مستقیم  در زندگی فردی آنها با توجه به سن و سال  بازیکن  می باشد . بدین صورت که بازیکنان بعد از اینکه شخصیت مورد علاقه شان با تمامی ویژگی هایی که در بالا ذکر شد در بازی شرکت کرد و زندگی خود را آغاز نمود بر اثر بوجود آمدن حس نوستالوژیک قوی  این بازی به آرامشی کاذب دست پیدا می کنند چرا که تمامی احساسات خود را به این امر اختصاص داده اند و با روند رو به رشد خود در بازی دیگر روح آنها دو قسمت گردیده است ، به طوری که هر کدام از قسمت های روح بر روند رشد قسمت دیگر آن تاثیر گذار خواهد بود . بعنوان مثال اگر بازیکن در واقعیت در درسی نمره ی ضعیفی گرفته باشد و از این امر عذاب بکشد سریع این روحیه خود را با بازی کردن و پرداختن به نیمه دیگر خود که موفق هم هست تغییر می دهد و در اصل با ایجاد فضای کاذب و با پیدایش نوعی    بی خیالی تاثیرات بد فضای واقعیت را بدون جواب منطقی مسکوت می گذارد  و این امر باعث بوجود آمدن آرامشی کاذب در بازیکن می شود .  این آرامش در دراز مدت به نوعی بی تفاوتی منجر می گردد . این امر ممکن است تا جایی پیشروی کند که  آنها دیگر آرزوی خاصی را در دنیا  دنبال  نکنند ، برنامه ریزی برای آینده مفهوم خود را از دست بدهد . و آنها به کل دلخوش به دنیای مجازی که برای خود ساخته اند بشوند.